Οργάνωση, αγώνας και αλληλοβοήθεια απέναντι στις πυρκαγιές και τις δασοκτόνες πολιτικές του συστήματος

Για ακόμα μια φορά γινόμαστε θεατές μιας γνώριμης τραγικής κατάστασης που αντιμετωπίζει ο τόπος μας, τις περιόδους του καλοκαιριού. Οι πυρκαγιές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού έχουν πλέον γίνει κανόνας, ενώ το καταστροφικό τους αποτύπωμα σε δασικές εκτάσεις, βουνά και κατοικήσιμες περιοχές, μεγαλώνει όλο και περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια.

Υπεύθυνοι για τις καταστροφικές πυρκαγιές είναι το κράτος και το κεφάλαιο, τα οποία δεν λογαριάζουν τις ζωές των ανθρώπων και τον φυσικό κόσμο, στο όνομα της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, η υποστελέχωση των δημόσιων υπηρεσιών δασοπυρόσβεσης, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η ανυπαρξία αντιπυρικών ζωνών και τα ελάχιστα μέσα δασοπυρόσβεσης έχουν οδηγήσει σε αυτή την οικτρή κατάσταση.

Οι ελάχιστοι πυροσβέστες, με τα λειψά μέσα που διαθέτουν, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους στην προσπάθεια τους να περισώσουν ότι μπορούν στα μέτωπα της φωτιάς. Οι απολογισμοί από τις φωτιές κάθε χρόνο, είναι τεράστιες καμένες εκτάσεις γης, σπίτια στις φλόγες, άνθρωποι απανθρακωμένοι και ζώα καρβουνιασμένα. Αυτοί που στο τέλος της ημέρας δοκιμάζονται, είναι άνθρωποι της τάξης μας, για τους οποίους δεν υπάρχει καμία μέριμνα, ούτε η δυνατότητα να ορθοποδήσουν μετά τις καταστροφικές ζημιές που προξενούν οι φωτιές στο διάβα τους.

Τα δασοκτόνα κυβερνητικά νομοσχέδια συνέβαλαν καθοριστικά στο να ενταθεί η καταστροφή του φυσικού κόσμου. Στην πραγματικότητα ο αντιπεριβαλλοντικός Νόμος Χατζηδάκη και στη συνέχεια ο Νόμος του ΥΠΕΝ, όπως και μια σειρά από άλλους νόμους για την ανεμπόδιστη καταπάτηση δασικών εκτάσεων, παραλιών και κάθε άλλου ελεύθερου χώρου, αποτέλεσαν τον ”πυροκροτητή” των πυρκαγιών. Το αστικό αφήγημα που προσπαθούν να μας περάσουν οι επικοινωνιακοί δορυφόροι του αστικού συστήματος, ότι οι καλοκαιρινές φωτιές είναι απόρροια αποκλειστικά της κλιματικής αλλαγής, είναι στάχτη στα μάτια μας.

Η κυρίαρχη πολιτική ελίτ στην πραγματικότητα μεριμνά αποκλειστικά για την παγίωση του δόγματος ”Νόμος και Τάξη”. Στην κατεύθυνση αυτή, επένδυσε στην ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής, με προσλήψεις κάθε λογής μπάτσων, για το χτύπημα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Οι υπέρογκες πολεμικές δαπάνες, τα εξοπλιστικά προγράμματα, οι αγορές φρεγατών και Rafal για την θωράκιση του ελληνικού κράτους και του ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού σχηματισμού, έχουν περισσότερη αξία γι’ αυτούς από τις προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού στα νοσοκομεία και την ενίσχυση του πυροσβεστικού σώματος.

Απέναντι σ’ αυτή τη ζοφερή συνθήκη με τον φυσικό κόσμο και τους ανθρώπους να είναι έρμαια των πύρινων μετώπων, η λαϊκή αυτενέργεια υπήρξε ιδιαίτερα καθοριστική. Οι πρωτοβουλίες αλληλοβοήθειας με διανομή ειδών πρώτης ανάγκης, το στήσιμο εθελοντικών και αυτοοργανωμένων ομάδων δασοπυρόσβεσης δίπλα στους πυροσβέστες και οι κινήσεις κατοίκων που έπαιρναν την κατάσταση στα χέρια τους και πάλευαν με τις φωτιές για να σώσουν τα σπίτια τους, καταδεικνύουν τα πηγαία ένστικτα αλληλεγγύης των ανθρώπινων κοινωνιών, κόντρα στην ολιγωρία του αστικού μπλοκ κυριαρχίας.

Παράλληλα όμως με τις δομές λαϊκής αλληλοβοήθειας και τις αυτοοργανωμένες ομάδες δασοπυρόσβεσης που στήνονται στην υπηρεσία των κοινωνικών μας αναγκών και των ταξικών μας συμφερόντων, το ταξικό κίνημα και οι πολιτικές πρωτοπόρες δυνάμεις του, θα πρέπει να βάλουν μπροστά και τους διεκδικητικούς αγώνες για την ενίσχυση του πυροσβεστικού σώματος, την αγορά υπερσύγχρονων πυροσβεστικών οχημάτων, αεροπλάνων και οποιουδήποτε άλλου βοηθητικού εξοπλισμού. Επιπλέον, θα πρέπει να διανοιχθούν αντιπυρικές ζώνες και να είναι καλά προστατευμένες οι δασικές εκτάσεις για την αποφυγή ξεσπάσματος πυρκαγιάς κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Οι διεκδικητικοί αυτοί αγώνες θα πρέπει να διεξάγονται, έχοντας βέβαια και σαν δεδομένο ότι η λεηλασία της φύσης και οι πυρκαγιές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το ίδιο το κεφαλαιοκρατικό σύστημα παραγωγής και τις αιμοδιψείς τάσεις του κεφαλαίου, του οποίου μοναδικό μέλημα είναι η αύξηση του ποσοστού κέρδους του.

Τα κινήματα για την υπεράσπιση του φυσικού κόσμου, οφείλουν να έχουν ξεκάθαρα αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, προκειμένου να έχουν νικηφόρα έκβαση. Μόνο με μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και το συρρίκνωμα των κοινωνικών παροχών και με το σύνθημα πως ”μόνο ο λαός θα σώσει το λαό”, οφείλουμε να βάλουμε στο προσκήνιο τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας για να αναχαιτίσουμε την κρατική θανατοπολιτική, την υποβάθμιση των ζωών μας και την λεηλασία του φυσικού κόσμου. Ο αγώνας ενάντια στις πολιτικές που ενισχύουν πυρκαγιές, πλημμύρες και καταστροφές θα πρέπει να πάνε χέρι χέρι με τη συνολικότερη πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που μας επιφυλάσσει φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο.