Σεζόν? Ή αλλιώς δουλειά όλη μέρα χωρίς δικαιώματα.
Μια μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει τον τελευταίο καιρό σε σχέση με την αδυναμία εύρεσης εργατικού δυναμικού στους τουριστικούς προορισμούς, την -αν μη τι άλλο- βαριά βιομηχανία της χώρας!
Μια συζήτηση, η οποία προφανώς έχει ξεκινήσει από το κεφάλαιο και τα παπαγαλάκια του στα μίντια και δεν αφορά σε καμία περίπτωση τους εργαζόμενους και τα δικαιώματα τους.
Σε διάφορα τηλεοπτικά πάνελ εμφανίζονται μαγαζάτορες κυρίως από τον χώρο της εστίασης και διαμαρτύρονται για το πόσο δύσκολο είναι να βρεις εργαζόμενο μέσα στο καλοκαίρι και στην περίπτωση που βρεις πόσο δύσκολο είναι να τον κρατήσεις! Φτάνουν στο σημείο μάλιστα να ζητούν ποινικές κυρώσεις των εργαζομένων, αν παραιτούνται εν μέσω σεζόν!
Δυστυχώς για εμάς τους εργαζόμενους, αυτό το επαίσχυντο θράσος των αφεντικών δεν είναι ξένο, αφού έχουμε ζήσει στο πετσί μας την δήθεν εργασιακή ευκαιρία του καλοκαιριού. 7 στα 7, 12ωρο και ένα χαμόσπιτο μαζί με άλλους 3-4, φυσικά δωρεάν!
Είναι άλλωστε γνωστές οι ταπεινωτικές εικόνες εργαζομένων να σερβίρουν μέσα στην θάλασσα ή να διανύουν μεγάλες αποστάσεις μέσα στην άμμο για να σερβίρουν ένα τραπέζι, όπως και δεκάδες είναι οι καταγγελίες από σωματεία για απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες που φτάνουν στο όριο της ταπείνωσης του εργαζόμενου.
Κόντρα όμως στις ορέξεις των αφεντικών, αυτό που αξίζει να μείνει είναι ότι οι νέοι εργαζόμενοι γυρνάνε την πλάτη σε όσους πάνε να τους επιβάλλουν ακραίες συνθήκες εκμετάλλευσης και δεν πάνε να δουλέψουν για πενιχρούς μισθούς με τέτοιους άθλιους εργασιακούς όρους, διεκδικώντας διπλάσια μεροκάματα με δικαιώματα. Κόντρα στις αστικές αφηγήσεις που αποκόπτουν τα πραγματικά αίτια πίσω από τη μη εύρεση εργατικού δυναμικού στην τουριστική βιομηχανία, αυτό που οφείλουμε να αναδεικνύουμε είναι η ταξική θέαση αυτής της κατάστασης και οι μικρές και μεγάλες απόπειρες για την όξυνση της ταξικής πάλης σε κάθε εργασιακό χώρο και κλάδο.