Διαρκής Αγώνας | Κάλεσμα στήριξης των δυο συντρόφων αντιφασιστών [Την Παρασκευή 15/11, στις 11.00πμ, στο Α’ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών (Λουκάρεως 14, 4ος όροφος).]

Την Παρασκευή 15 Νοεμβριου , στο Εφετείο Αθηνών έχει οριστεί η δίκη των δύο αντιφασιστών συντρόφων που κατηγορούνται για μια σειρά μεμονωμένων επιθέσεων σε γραφεία/χώρους της Χρυσής Αυγής την περίοδο 2017-2019.

Τέσσερα και πλέον, χρόνια από τότε που ξεκίνησε η δίωξή τους και το καθεστώς ομηρίας που τους έχει επιβληθεί μέσω των εξοντωτικών περιοριστικών όρων, οι σύντροφοι καλούνται τώρα στο δικαστήριο να αντιστρέψουν ένα βαρύτατο και διογκωμένο κατηγορητήριο, από αυτά που συνηθίζει να στήνει η αντι-τρομοκρατική όταν στοχεύει πολιτικούς/κινηματικούς χώρους και δομές, αγωνιστές, συντρόφους και αλληλέγγυους.

Σε μια κακοστημένη δικογραφία η οποία, ελλείψει κάποιου έγκυρου και ακλόνητου στοιχείου, βασίζεται σε ενδείξεις, οι σύντροφοι κατηγορούνται, με μια ακροβατική σύνδεση υποθέσεων η οποία αναβαθμίζει ανεδαφικά, ξεχωριστά περιστατικά σε ενιαία δράση οργάνωσης, ως μέλη της φερόμενης «οργάνωσης Ταξιαρχία», με αποτέλεσμα να διώκονται με τον «τρομονόμο» 187Α για συνολικά 6 εμπρηστικές και μη επιθέσεις σε φασιστικούς στόχους, με διαφορετικές υπογραφές στις αναλήψεις ευθύνης, συμπεριλαμβανομένων αυτών στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής, το Νοέμβριο του 2019, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή τους μαζί με το πολιτικό γραφείο του γ.γ. της φασιστικής οργάνωσης, Ν. Μιχαλολιάκου, στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής τον Μάρτη 2017 στη Λ. Μεσογείων και στον Ασπρόπυργο τον Φλεβάρη του 2019.

Η στοχοποίηση και η σύλληψη των συντρόφων και η δράση για την οποία κατηγορούνται αποδεικνύουν το οξυμένο επίπεδο του αντιφασιστικού αγώνα που έδωσε το κίνημα την προηγούμενη δεκαετία. Αντιμέτωπο με την συστημική επιλογή της ενδυνάμωσης, του «αβανταρίσματος» της Χρυσής Αυγής και της αναβάθμισης του ρόλου της ως αντίμετρο και φόβητρο στις κοινωνικές αντιδράσεις μιας κοινωνικής πλειοψηφίας η οποία δοκιμάζεται σκληρά την τελευταία 15ετία από τις επιπτώσεις της συνεχιζόμενης καπιταλιτικής κρίσης, το αντιφασιστικό κίνημα επέδειξε την ετοιμότητα και τα αντανακλαστικά να ανταποκριθεί στο ρόλο του χτίζοντας τις προϋποθέσεις, τις δομές και την κίνηση για την ανάπτυξη πολύμορφης δράσης αντιπαράθεσης με τον φασιστικό εσμό. Από τον συντονισμό, τις συνελεύσεις, τις διαδικασίες, μέχρι τις μαζικές παρεμβάσεις, κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις. Από τις (αντι-)συγκεντρώσεις, τις μοτοπορείες, τις αντιφασιστικές περιφρουρήσεις πολιτικών χώρων και γειτονιών, μέχρι τις εκατοντάδες μικρές και μεγάλες μάχες που δόθηκαν σε δρόμους, πλατείες, εργασιακούς χώρους, πανεπιστήμια, μέρα και νύχτα το αντιφασιστικό κίνημα αναμετρήθηκε με υλικούς και μη όρους για την ανάσχεση της εκκόλαψης του αυγού του φιδιού.

Δράση η οποία επιχειρήθηκε να διευθετηθεί μέσω της όξυνσης της καταστολής με πρώτη γραμμή τους ένστολους προστάτες των φασιστών, τα πρόθυμα σκυλιά του κράτους και του Κεφαλαίου. Ο κατασταλτικός σχεδιασμός περιελάμβανε εκτός από τις κοινές συγκεντρώσεις/επιθέσεις φασιστών και αστυνομικών (2 Φλεβάρη 2008, μαχαίρωμα αντιφασίστα), την αστυνομική κάλυψη σε επιθέσεις σε πολιτικούς χώρους (Αντίπνοια, Συνεργείο, Φαβέλα, Libertatia, ΕΚΧ Σχολείο), συντρόφους, μετανάστες (πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας το 2011), μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, το άγριο χτύπημα των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων (Σεπτέμβρης του 2012, χτύπημα αντιφασιστικής μοτοπορείας στα Πατήσια και βασανισμός των συλληφθέντων), τις στοχοποιήσεις/διώξεις αντιφασιστών, τις στενές παρακολουθήσεις συντρόφων/ισσών, τις συσκευές εντοπισμού σε ατομικά μέσα συντρόφων, τα ασφαλίτικα με κάμερες έξω από πολιτικούς χώρους (γραφεία «Ταξικής Αντεπίθεσης», Νοέμβρης 2019).

Ένα κατασταλτικό πλαίσιο το οποίο δείχνει την προσπάθεια των διωκτικών αρχών αλλά και του ίδιου του αστικού κράτους από τη μία να θωρακιστούν και από την άλλη να ποινικοποιήσουν, να τρομοκρατήσουν αγωνιστές και αγωνίστριες που μάχονται ενάντια στο φασισμό, ειδικά σε περιόδους όπου τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά είναι οξυμένα και ο μόνος τρόπος να προστατευτεί ο φασιστικός-παρακρατικός μηχανισμός είναι η απροκάλυπτη κρατική παρέμβαση μέσω των θεσμών του. Για τον λόγο αυτό η παραδειγματική δίωξη των δύο αντιφασιστών αποτελεί επί της ουσίας, μια συλλογική, εκδικητική δίωξη που πραγματικό στόχο έχει τον εκφοβισμό, την οπισθοχώρηση, την αδρανοποίηση ολόκληρου του αντιφασιστικού κινήματος. Κίνημα το οποίο την προηγούμενη περίοδο έστησε μαχητικά τις κόκκινες γραμμές που αποτέλεσαν το δομικό υλικό του τείχους πάνω στο οποίο προσέκρουσε η παγίωση και η επέκταση της φασιστικής απειλής.

Ενός κινήματος που, όταν όλο το αστικό πολιτικό σκηνικό της χώρας εθελοτυφλούσε και σφύριζε αδιάφορα μπροστά στις στυγνές, δολοφονικές επιθέσεις σε αντιφασίστες/στριες, μετανάστες/στριες, κομμουνιστές/στριες, αναρχικούς/ες, εργάτες, αδύναμους και κατατρεγμένους, κατάφερε, μέσα από σκληρή πάλη να αναδείξει τι πραγματικά είναι και τι πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή. Να αναδείξει δηλαδή, την άμεση σύνδεση του αστικού κράτους με τον φασισμό, την πιο σκληρή και αντιδραστική μορφή της αστικής διακυβέρνησης. Όσα «τείχη της Δημοκρατίας» και αν επιχειρήσουν να φτιάξουν, όσοι λόγοι δήθεν καταδίκης και αν βγουν, δεν μπορούν να κρύψουν ότι ο φασισμός είναι η παρακρατική μήτρα αυτού του εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος.

Με αυτήν την παραδοχή και απέναντι σε αυτήν την ωμή συνθήκη, η τάξη μας οφείλει να βρίσκεται πάντα σε άμεση επαγρύπνηση. Ειδικά σήμερα, που εν μέσω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης και των γεωπολιτικών και ιμπεριαλιστικών ανακατατάξεων, τέτοια στοιχεία διεκδικούν ξανά χώρο στη δημόσια σφαίρα, στο πολιτικό πεδίο, στο δρόμο, στα σχολεία, στις γειτονιές μας, αναμένοντας ξανά την ευκαιρία να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των εντολοδόχων τους, της αστικής τάξης και του Κεφαλαίου.

Την Παρασκευη 15/11 λοιπόν, καλούμαστε να στηρίξουμε όλες και όλοι μας τους δύο αντιφασίστες συντρόφους. Γιατί ακριβώς η υπόθεση τους είναι τελικά υπόθεση του κοινωνικού και ταξικού αντιφασιστικού κινήματος. Είναι μια υπόθεση συλλογική που αφορά την οριστική αναχαίτιση και ανατροπή οποιουδήποτε φασιστικού στίγματος έχει απομείνει ή τείνει να αναγεννηθεί. Η πάλη ενάντια στον φασισμό εξάλλου, είναι μία καθημερινή πάλη ενάντια στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού που τον γεννά και τον θρέφει, είναι μια πάλη για την οικοδόμηση ενός άλλου κόσμου απαλλαγμένου από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 2 ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ.
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ