Όλοι και όλες στους δρόμους ενάντια στο κρατικό έγκλημα στα Τέμπη

Συγκέντρωση: Πέμπτη 23 Μαρτίου, πλατεία Συντάγματος,18:30

Μέσα στις εκατοντάδες περιπτώσεις ξεπουλήματος και ιδιωτικοποιήσεων, χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του ΟΣΕ. Η «Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A», τρίτη μεγαλύτερη σιδηροδρομική εταιρεία στην Ευρώπη, τον εξαγόρασε το 2017 έναντι της εξευτελιστικής τιμής των 45 εκατομμυρίων ευρώ, στο πλαίσιο των ελληνικών μνημονιακών υποχρεώσεων από το 2010. Η ιταλική εταιρεία επιδοτείται με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια, όπως προβλέπεται από τη σύμβαση Υποχρεώσεων Δημόσιας Υπηρεσίας (ΥΔΥ) που έχει υπογράψει με το ελληνικό υπουργείο Μεταφορών, χωρίς όμως να αναφέρεται το ποια είναι αυτά και έτσι συνιστά ένα ιδιωτικό μονοπώλιο που συντηρείται από κρατικές επιδοτήσεις για συμβάσεις όμως που κανείς δεν γνωρίζει.

Η συνέχεια γνωστή και πανομοιότυπη με όλες τις δημόσιες υπηρεσίες που, αφού υποβαθμιστούν, περνάν στα χέρια του κεφαλαίου. Έτσι, «εξυγίανση» σημαίνει απολύσεις, μειώσεις μισθών, εκθετική αύξηση των τιμών των εισιτηρίων, πλημμελής συντήρηση των γραμμών αλλά και ελλιπή μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων και των επιβατών, πολλαπλασιασμός των εργατικών ατυχημάτων, των καθυστερήσεων αλλά και των, θανατηφόρων πολλές φορές, δυστυχημάτων όπως αυτό που συνέβη στα Τέμπη.

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι γεμίζουν τις τελευταίες βδομάδες τους δρόμους των πόλεων για να εκφράσουν την οργή για τις δολοφονικές ευθύνες του κράτους, των μνημονίων, των ιδιωτικοποιήσεων, της καπιταλιστικής κερδοφορίας για το έγκλημα κατά 57 συνανθρώπων μας.

Απέναντί της αυτή η ταξική λαϊκή οργή συναντά την αστική προπαγάνδα που αναπαράγουν τα ΜΜΕ, αλλά και την κρατική καταστολή που σε κάθε πορεία στην Αθήνα χτυπά άγρια τους διαδηλωτές με ξυλοδαρμούς, συλλήψεις, κρότου λάμψης και δακρυγόνα.

Όμως η επιμονή του κόσμου να παραμείνει στο δρόμο, η μαχητικότητα και η αλληλεγγύη που κυριάρχησαν απέναντι στις διαρκείς επιθέσεις των μπάτσων και τους σοβαρούς τραυματισμούς, ήταν μόνο η αρχή μίας νέας σελίδας που ανοίγει αυτές τις ημέρες για τους αγώνες αυτού του τόπου.

Ο φόβος έχει αλλάξει πλέον στρατόπεδο, ο αγωνιζόμενος λαός έδειξε πως μπορεί και θέλει να αγωνιστεί, πως μπορεί και θέλει να νικήσει. Η ταχεία πολιτικοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που δεν είναι διατεθειμένοι να γυρίσουν στα σπίτια τους, φέρνει μπροστά μας τα επίδικα της όλο και μεγαλύτερης εμπλοκής των μαζικών φορέων, των εργατικών σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητών και των μαθητριών στην αντίσταση, της συνέχειας του αγώνα μέσω της κήρυξης γενικής απεργίας, της όλο και πιο συγκροτημένης οργάνωσης της αυτοάμυνας του λαού και των διαδηλώσεών του.

Είναι στοίχημα να καταφέρουμε να κρατήσουμε στους δρόμους τη διάχυτη λαϊκή οργή που κάνει το καζάνι της κοινωνίας να κοχλάζει ξανά μετά από πολλά χρόνια, να τη βοηθήσουμε μετατραπεί σε ταξική οργάνωση.

Να διεκδικήσει την δημόσια λειτουργία – χωρίς αποζημίωση για τις ιδιωτικές εταιρείες – του συνόλου των υποδομών και υπηρεσιών της χώρας που εξυπηρετούν κοινωνικές ανάγκες (Υγεία, Παιδεία, Μετακινήσεις, Ρεύμα, Αέριο, Νερό, Δημόσιοι Χώροι, Στέγαση), να επανακτήσει όσα χαθήκαν τα τελευταία 13 χρόνια αλλά και να παλέψει για την κατάργηση της αστικής εξουσίας, που με τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποιήσεις, την προτεραιοποίηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας απέναντι στις ανθρώπινες ανάγκες, είναι αυτή που δολοφονεί καθημερινά τον λαό.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ – ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση