Θεσσαλονίκη | Τραυματισμός εργαζόμενης στον τομέα καθαριότητας του Δήμου: Για τα ανώνυμα θύματα του καθημερινού ταξικού πολέμου θα μιλήσει κανείς;
“Υπάρχει ταξικός πόλεμος, πράγματι, αλλά είναι η τάξη μου, η τάξη των πλουσίων που κάνει τον πόλεμο και κερδίζουμε”, είχε δηλώσει ειλικρινά αλλά και κυνικά ο Γουόρεν Μπάφετ σε συνέντευξη στους New York Times, 2006. Και αυτόν τον πόλεμο βιώνουν όλο και πιο έντονα στο πετσί τους δισεκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλη τη γη, ακόμα και στα μετόπισθεν της Δύσης. Και η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Με περίπου 140 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες μόνο το 2023, αντιλαμβανόμαστε το ότι ο πολλαπλασιασμός των εργατικών “ατυχημάτων” στους χώρους δουλειάς που φέρνουν η εντατικοποίηση της εργασίας, η απουσία ελέγχων, η έλλειψη μέτρων προστασίας της ζωής και της υγείας των εργαζομένων, η διάλυση του ΣΕΠΕ, αποτελούν έναν σημαντικό δείκτη της υποτίμησης των όρων εργασίας μας και της ίδιας μας της ζωής.
Τελευταίο θύμα αυτής της συνθήκης είναι μία 51χρονη εργαζόμενη στον τομέα καθαριότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης. Πιο συγκεκριμένα η εργαζόμενη τραυματίστηκε στις 9:30 το πρωί της Πέμπτης 19 Οκτωβρίου επί της οδού Αθηνάς στο ύψος της οδού Ολυμπιάδος. Η γυναίκα που εργάζεται στην καθαριότητα του δήμου έπεσε από το απορριμματοφόρο εν ώρα εργασίας και τραυματίστηκε ελαφρά στο χέρι. Στο σημείο βρέθηκε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ το οποίο την παρέλαβε και τη μετέφερε στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου».
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Μόνο η οργάνωση στα ταξικά σωματεία, η αυτοτελής αντικαπιταλιστική εργατική πολιτική και πάλη, η ενεργή συμμετοχή και της δικής μας τάξης σε αυτό τον πόλεμο μπορεί να εγγυηθεί ακόμα και τα στοιχειώδη:
Το να γυρνάμε στα σπίτια μας μετά το μεροκάματο, το να μην καταλήγουμε ούτε στα νοσοκομεία, ούτε στον τάφο.
Μόνο εμείς μπορούμε να μιλήσουμε για όσους χάθηκαν ως παράπλευρη απώλεια στη διαδικασία συσσώρευσης κερδών για τους καπιταλιστές, μόνο η οργάνωσή μας μπορεί να εκδικηθεί για τους νεκρούς μας αλλά και να προασπιστεί τα συμφέροντα και τις ζωές των εργαζομένων και του λαού.