Ελλάδα: Το μεγάλο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ στη Μεσόγειο

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “Το Βήμα”, από τις 8 Οκτωβρίου, τα αμερικανικά αιτήματα για την παροχή διευκολύνσεων σε ελληνικές αεροπορικές βάσεις, αλλά και στο FIR Αθηνών, υποβάλλονταν το ένα μετά το άλλο. Το αποτέλεσμα ήταν να γεμίσει η βάση της Σούδας από βαριά στρατιωτικά αεροσκάφη. Το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Σούδας δεν μπορούσε να δεχθεί άλλα αεροπλάνα, δεν χωρούσαν στις πίστες (όπως ανέφερε στο «Bήμα» πηγή από το ΓΕΕΘΑ), την ώρα που ένα άλλο εντελώς διαφορετικό αίτημα έφτασε στις ελληνικές αρχές. Αυτή τη φορά δεν ζητούσαν διευκολύνσεις, αλλά ένα ολόκληρο αεροδρόμιο για να σταθμεύσουν προσωρινά μεταγωγικά αεροσκάφη.

Έτσι, την περασμένη εβδομάδα ένα επείγον αίτημα έφθασε στο ΓΕΕΘΑ. Οι Αμερικανοί ζήτησαν το αεροδρόμιο Ελευσίνας για προσωρινή στάθμευση αμερικανικών αεροσκαφών C-130. Πρόκειται για τελευταίου τύπου C-130, τα οποία οι Αμερικανοί προφανώς τα θέλουν σταθμευμένα σε συμμαχικό αεροδρόμιο, όσο πιο κοντά γίνεται με το Ισραήλ, ώστε εάν απαιτηθεί να χρησιμοποιηθούν για αποστολές απομάκρυνσης στρατιωτικών είτε (το πιθανότερο) αμάχων. Στην Ελευσίνα (εκεί που σταθμεύουν και τα ελληνικά C-130 και C-27j) οι Αμερικανοί έφεραν τα C-130 για πιθανή μεταφορά εκτός εμπόλεμης ζώνης όχι μόνο αμάχων, αλλά και ομήρων που έχουν απαχθεί από τη Χαμάς, εάν απαιτηθεί. Στη Σούδα (η οποία θεωρείται η σημαντικότερη αμερικανική βάση στη Μεσόγειο) τι είδους αεροπλάνα έχουν φέρει οι Αμερικανοί; Ήδη σύμφωνα με πληροφορίες από στρατιωτικές πηγές, σταθμεύουν εκεί (ή είχαν σταθμεύσει) τα RC-135S, P-3, KC-135 Stratotanker και KC-45. Τα δύο τελευταία είναι ιπτάμενα τάνκερ, ενώ το P-3 ναυτικής συνεργασίας.

Την Πέμπτη το απόγευμα με επείγον σήμα τους οι Αμερικανοί ζήτησαν και τρίτο ελληνικό αεροδρόμιο για διευκόλυνση, αυτό της Αγχιάλου, όπου προσγειώθηκαν 15 ελικόπτερα (Σινούκ και Black Hawk), μεταφέροντας και 151 Αμερικανούς στρατιωτικούς. Εάν όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα, στην Κύπρο υπάρχει ακόμα μεγαλύτερος συνωστισμός αεροσκαφών και στρατιωτικών.

Η σωστή πλευρά της ιστορίας…

«Στεκόμαστε στο πλευρό του λαού του Ισραήλ και υποστηρίζουμε πλήρως το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα» έτρεξε να σημειώσει ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριακός Μητσοτάκης, λίγες ώρες μετά την επιχείρηση μαχητών της Παλαιστινιακής Αντίστασης στα, κατεχόμενα από το Ισραήλ, Παλαιστινιακά εδάφη, όπως είχαμε αναφέρει και σε σχετικό άρθρο προ ολίγον ημερών. Στο ίδιο άρθρο είχαμε τονίσει πως η συνεργασία των δύο αστικών τάξεων, η οποία αφορά ένα μεγάλο εύρος συμφωνιών, ξεκινώντας από τον οικονομικό/ εμπορικό τομέα και τελειώνοντας στο ενεργειακό και το στρατιωτικό, και η οποία εδράζεται σε μεγάλο βαθμό στον κοινό ρόλο που τα δύο κράτη επιτελούν – αυτόν του τοποτηρητή και του χωροφύλακα – για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, είχε δείξει ήδη το ποια είναι η θέση των Ελλήνων αστών αλλά και του πολιτικού τους προσωπικού για το διαρκές έγκλημα του Ισραήλ σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.

Παρατηρώντας την ταχύτατη διαδικασία πλήρους μετατροπής της χώρας σε ΝΑΤΟϊκό ορμητήριο και κόμβο διέλευσης για τα δύο ανοιχτά μέτωπα του Δυτικού Ιμπεριαλισμού (Αλεξανδρούπολη και άλλες πόλεις για το μέτωπο της Ουκρανίας και Σούδα, Ελευσίνα, Αγχίαλος για το μέτωπο της Παλαιστίνης) και συνεκτιμώντας τους κινδύνους που αυτή η επιλογή εγκυμονεί για την εργατική τάξη και τον λαό της, θα συμπληρώσουμε πως η μαζικότητα και η επιμονή των κινητοποιήσεων που παρατηρείται σε όλο τον κόσμο και συγκεκριμένα στην Ελλάδα φαίνεται να ανοίγει την ψαλίδα και το χάσμα μεταξύ του λαού και της αστικής τάξης.

Είναι ο υποδειγματικός, πολιτικά και στρατιωτικά, αγώνας του Παλαιστινιακού λαού και των οργανώσεών του, που καταφέρνει να προκαλέσει το βάθεμα του προϋπάρχοντος ρήγματος στις δυτικές κοινωνίες και ο οποίος ανοίγει μπροστά μας – και για όσο τουλάχιστον διαρκεί η μαζική σφαγή που συντελεί στην Παλαιστίνη το κράτος του Ισραήλ με την άμεση και όλο και πιο αναβαθμισμένη συνεργασία και συνενοχή της Ελλάδας – νέα καθήκοντα.

Σε χθεσινή του ανακοίνωση το Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης ανέφερε διδακτικά προς το παγκόσμιο αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα που είχε βρεθεί σε μακρύ λήθαργο ως τις 7 Οκτωβρίου, αλλά και δηκτικά απέναντι στην – σε ακόμα χειρότερη θέση – Ευρωπαΐκή του εκδοχή, πως “με φραστικές τοποθετήσεις δεν καταρρίπτονται αεροπλάνα ούτε εμποδίζονται οι πύραυλοι να πέσουν στα κεφάλια των αθώων” καλώντας “τα εργατικά συνδικάτα στα λιμάνια της υφηλίου να αρνηθούν να ξεφορτώσουν ή να φορτώσουν οποιαδήποτε φορτία όπλων από ή προς τη σιωνιστική οντότητα”. 

Υπάρχουν πολλά βήματα που πρέπει να γίνουν για να σταματήσει ο λαός της χώρας να είναι συνένοχος στην ιμπεριαλιστική και τη σιωνιστική βαρβαρότητα που συντελείται αλλά οι δύο δεκαετίες υποχώρησης του εγχώριου αντιπολεμικού κινήματος δεν μπορούν να αποτελούν άλλο δικαιολογία.

Πρέπει και εμείς να εμπιστευτούμε τον λαό μας, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε το Μέτωπο. Να προσπαθήσουμε εκφράσουμε τα υγιή αντιπολεμικά και αντιιμπεριαλιστικά αντανακλαστικά που αυτός δείχνει από τις 8 του Οκτώβρη, να ζυμώσουμε μεθοδικά μέσα στους συλλογικούς φορείς και στην κοινωνία την αναγκαιότητα για άμεση δράση. Να παραμείνουμε στον δρόμο, να καταφέρουμε τον όλο και μεγαλύτερο συντονισμό των κινηματικών δυνάμεων και να πάρουμε νέες πρωτοβουλίες διεθνιστικής αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό.

Να αγωνιστούμε για την απεμπλοκή της χώρας από όλα τα ενεργά πολεμικά μέτωπα, για την ακύρωση των πολεμικών συμφωνιών με Γαλλία, ΗΠΑ και Ισραήλ, για την έξοδο της χώρας από το ΝΑΤΟ και να αναδείξουμε πως οι στόχοι αυτοί δεν είναι στόχοι “ιδεαλιστικοί” και στενά “πολιτικοί” αλλά στόχοι που, εκτός από διεθνιστικό προλεταριακό καθήκον, εμπερικλείουν και προασπίζονται τα υλικά, ταξικά μας συμφέροντα.

Στόχοι που, όπως είχαμε ξαναπεί, προστατεύουν την εργατική τάξη και τον λαό από πιθανά αντίποινα σε περίπτωση γενίκευσης των πολέμων που δεν έχουμε επιλέξει πως θα δώσουμε και στους οποίους όμως συμμετέχουμε βάσει των επιλογών της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία. Στόχοι που μπορούν να “κόψουν” δισεκατομμύρια από τις πολεμικές βιομηχανίες και να τα δώσουν στην κάλυψη βασικών κοινωνικών αναγκών αλλά και στόχοι που συνδέονται διαλεκτικά με την ανατροπή αυτής καθ’ αυτής της αστικής εξουσίας που μας βυθίζει στη φτώχεια μέσω της ακρίβειας, που μας ξεζουμίζει όλο και πιο εντατικοποιημένα και χωρίς δικαιώματα στη δουλειά, που ιδιωτικοποιεί και κερδοσκοπεί πάνω σε κάθε μας ανάγκη, την ενέργεια, το νερό, την υγεία, τις μετακινήσεις, την μόρφωσή μας, που μας κοστολογεί όλο και φτηνά και μας πεθαίνει κυριολεκτικά στο όνομα της “εθνικής ενότητας” και της “ανάπτυξης” της κερδοφορίας της, στα τρένα, στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στους χώρους δουλειάς, στα αστυνομικά μπλόκα.

Ο ταξικός και λαϊκός αγώνας καθώς και η διεθνιστική αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης και στους λαούς όλου του κόσμου που βιώνουν την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, έχουν τρόπους να εκφραστούν και να εκδηλωθούν ενιαία.

Το ελληνικό κράτος έχει τις δικές του ευθύνες για τη σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας και μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό.