Εισήγηση 2ης ημέρας εκδηλώσεων για την ιστορία του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων: Καταστολή και ένοπλη πάλη

Για όσους δεν ήταν ήταν στο πρώτο μέρος του διημέρου να αναφέρουμε συνοπτικά πως προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων, να παρουσιάσουμε το πρόγραμμα των 10 σημείων των Πανθήρων και να παρουσιάσουμε τη δουλειά που οι Πάνθηρες έκαναν μέσα στον λαό και πιο συγκεκριμένα στην μαύρη κοινότητα.

Σήμερα, με τη βοήθεια του Χρίστου, μεταφραστή και επιμελητή του βιβλίου “Είμαστε οι απελευθερωτές μας” του Τζαλίλ Μουντακίμ – επί 49 χρόνια πολιτικού κρατουμένου των ΗΠΑ, μέλους των Μαύρων Πανθήρων και του Μαύρου Απελευθερωτικού Στρατού – , θα προσπαθήσουμε να εξειδικεύσουμε σε μία παράλληλη πραγματικότητα που ανέδειξε η δράση των Μαύρων Πανθήρων.

Έχουμε ήδη από εχθές αναδείξει πως οι Πάνθηρες πόνταραν πάρα πολύ στους κανονισμούς γύρω από την οπλοκατοχή και την οπλοφορία, που τους επέτρεπε να κουβαλάνε όπλα στα πλαίσια προστασίας της κοινότητας τους και της αυτο-άμυνας της, απέναντι στην αστυνομία και στην ακροδεξιά.

Και για να καταλάβουμε το τί σημαίνει η ανάγκη για αυτοάμυνα στις ΗΠΑ, ειδικότερα για την μαύρη κοινότητα, δεν χρειάζεται να κάνουμε κάποια ιστορική αναδρομή, η – κατά κύριο λόγο – αστυνομική δολοφονική βία συνεχίζει ακάθεκτη, μέχρι και την εποχή μας, να δικάζει, να αποφασίσει θανατικές ποινές και να εκτελεί επιτόπου τις αποφάσεις της στους δρόμους των πόλεων των ΗΠΑ γεννώντας ταραχές και εξεγέρσεις.

Όπως πάντα συμβαίνει στην ιστορία, ήταν η ανάγκη προστασίας από αυτή τη διαχρονική δολοφονική αστυνομική βία, αυτή που έβαλε τα όπλα στα χέρια των Μαύρων Πανθήρων έτσι ώστε αυτοί με τη σειρά τους, σε πρώτο στάδιο να συνοδεύουν ένοπλοι τις αστυνομικές δυνάμεις που πραγματοποιούσαν ελέγχους σε μέλη της μαύρης κοινότητας.

Οι εξεγέρσεις της δεκαετίας του 60 μετά από δολοφονίες μαύρων από τους μπάτσους και οι δολοφονίες των Μάλκομ Ξ και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, οι οποίοι αν και ακολούθησαν διαφορετικούς πολιτικούς δρόμους, ερχόντουσαν όσο παιρνούσαν τα χρόνια – και μπροστά στα αδιέξοδα που συνάντησε ο δεύτερος από την τακτική της μη-βίας- όλο και πιο κοντά, αποτέλεσαν γεγονότα που καθόρισαν τη δράση των Μαύρων Πανθήρων αλλά και εν γένει του αγώνα των μαύρων στις ΗΠΑ.

Γεγονότα που μπορούν να εξηγήσουν, συγχωρείστε μας για την χοντροκομμένη παρουσίαση – οι καταστάσεις και οι επιλογές μέσα στα κινήματα και τις οργανώσεις είναι πάντα αρκετά πιο περίπλοκε, με τις δικές τους αντιθέσεις και με τα δικά τους μπρος πίσω – το πέρασμα από την μη-βία στην αυτοάμυνα και την αντιβία και από εκεί στην επαναστατική βία που προσπαθεί να πάρει τις πρωτοβουλίες στη μάχη.

Με το κόμμα των Μαύρων Πανθήρων να έχει πλέον παραρτήματα σε δεκάδες πόλεις, να στήνει προγράμματα και δομές για την επιβίωση του λαού αλλά και την ολοένα και πιο έντονη ριζοσπαστικοποίηση του, με το ότι κατάφερε να πουλάει 250.000 φύλλα της εφημερίδας του – η οποία όπως άλλωστε και στην Τσαρική Ρωσία υπήρξε ο συλλογικός προπαγανδιστής, διαφωτιστής μα και οργανωτής όπως είχε πει ο Λένιν – αλλά και με τα μέτωπα εντός και εκτός της χώρας να πολλαπλασιάζονται (φοιτητικές και αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, πόλεμος στο Βιετνάμ κλπ) οι ιμπεριαλιστικές ΗΠΑ δεν έχασαν χρόνο.

Ας αφήσουμε όμως τον Μάρσαλ Κονγουέι, μέλος των Μαύρων Πανθήρων που αποφυλακίστηκε το 2014 να κάνει την εισαγωγή για το Cointelpro, το σχέδιο εξόντωσης των Μάυρων Πανθήρων αλλά και άλλων κινημάτων που εκπόνησε η κυβέρνηση των ΗΠΑ.

“Δεν ανακάλυψα παρά αργότερα την εμπλοκή πρακτόρων της εθνικής ασφάλειας που έβαλαν στόχο τους πιο δραστήριους ανθρώπους της οργάνωσης και τελικά κατέστρεψαν 25 από τις 37 οργανώσεις μας σε μια περίοδο 18 μηνών. Συνέλαβαν ή απέλασαν την ηγεσία κι άρχισαν να επικεντρώνονται στα αμέσως κατώτερα ηγετικά στελέχη. Εγώ ήμουν στη δευτεροβάθμια ηγεσία. Άρχισαν να συλλαμβάνουν ή να διώχνουν από τη χώρα εμάς. Χρησιμοποίησαν το περιστατικό στη Βαλτιμόρη, όπου δυο Μαύροι Πάνθηρες συνελήφθησαν μετά από πυροβολισμούς στους οποίους ενεπλάκη ομάδα της αστυνομίας. Ένας αστυνομικός έχασε τη ζωή του κι δυο ακόμη τραυματίστηκαν. Το χρησιμοποίησαν για να με πάνε φυλακή. Στη συνέχεια έβαλαν έναν πληροφοριοδότη ως κρατούμενο στο κελί μου και τον χρησιμοποίησαν για να δικαιολογήσουν την καταδίκη μου. Μέχρι να ανακαλύψουμε τη δράση του COINTELPRO, οι Μαύροι Πάνθηρες είχαν σχεδόν καταστραφεί».

Τι ήταν όμως το COINTELPRO;

Το πρόγραμμα COINTELPRO (COUNTER INTELLIGENCE PROGRAM) δηλαδή πρόγραμμα αντι-πληροφόρησης/αντι-κατασκοπείας, ξεκίνησε από τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες το 1956 και “έτρεξε” για 20 χρόνια, μέχρι το 1976.

Στην πραγματικότητα το πρόγραμμα αυτό ήταν μια απόπειρα που ξεκίνησε από τον Χούβερ, για να δημιουργήσει χάος στο εσωτερικό των μειωνοτικών και μαχόμενων κοινοτήτων ( όπως η κοινότητα των μαύρων αμερικάνων) διασπείροντας ψέμματα, τοποθετώντας πράκτορες σε καίριες θέσεις, πουλώντας ναρκωτικά ( σε συνεργασία με την CIA για τις περίφημες μπανανίες), πραγματοποιόντας εξωδικαστικές εκτελέσεις και δημιουργόντας ψεύτικες ιστορίες που στην συνέχεια τάϊζε στα ΜΜΕ.

Οι βασικοί του στόχοι, τα χρόνια που ήταν ένεργο υπήρξαν οι Πάνθηρες, το ΚΚ Αμερικής, το Έθνος του Ισλάμ, οι οργανώσεις των αυτοχθόνων, κομμάτια της αναδυόμενης τότε “ Νέας Αριστεράς” ( αντιπολεμικά κινήματα, περιβαλλοντικά κινήματα, κινήματα για τον πυρηνικό αφοπλισμό κλπ) αλλά και μεμονωμένοι στόχοι όπως ο Μάλκολμ Εξ, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ακόμη και ο Κένεντι ο νεώτερος.

Σύμφωνα με φακέλους που δόθηκαν στην δημοσιότητα αρκετά χρόνια αργότερα, το COINTELPRO, ευθύνεται για μερικές δεκάδες δολοφονίες Πανθήρων, συμπεριλαμβανομένων και των δολοφονιών του Χάμπτον και του Σαμ Νάπιερ.

Ο πιο συνηθισμένος τρόπος δράσης τους, ήταν η τοποθέτηση πρακτόρων ( όχι με την στενή έννοια του όρου, περισσότερο η τοποθέτηση λούμπεν στοιχείων) σε καίριες θέσεις μέσα στα κινήματα ώστε αυτά να ενδίδουν πιο εύκολα στη βία ή τέλος πάντων να κάνουν πράγματα που τους αποκαθήλωναν στην κοινή γνώμη. Εκτιμάται πως οι δολοφόνοι του Μαλκολμ Εξ ήταν τέτοια μέλη αλλά ποτέ δεν αποδείχθηκε κάτι.

Μια άλλη συνηθισμένη τακτική ήταν το snitch jacket. Θα συλλάμβαναν κάποιο μέλος οργάνωσης και αφού το κρατούσαν μερικές ώρες, όπου το ανέκριναν, θα το άφηναν χωρίς δικαστήριο και χωρίς ποινή. Αυτό δημιουργούσε την αίσθηση στους υπόλοιπους, πως το μέλος είχε ομολογήσει κάτι που δεν έπρεπε ( συνήθως δεν ομολογούσαν ποτέ) και ως εκ τούτου το μέλος χαρακτηριζόταν ως “καρφί”. Φυσικά, οι περισσότερες εξ’αυτών των οργανώσεων (Πάνθηρες, Στρατός Μαύρης Απελευθέρωσης κλπ) δεν επέτρεπαν την ύπαρξη “ρουφιάνων” οπότε και η κατάληξη του μέλους ήταν αντίστοιχη.

Τον Μάρτιο του 1971 μια ομάδα αριστεριστών εισέβαλε στα γραφεία του FBI στη Πεννσυλβάνια, έκλεψε απόρρητα έγγραφα για την λειτουργία του COINTELPRO και τα έδωσε στη δημοσιότητα. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που σήμερα γνωρίζουμε για την ύπαρξη και την λειτουργία του.

Με όλα τα παραπάνω, ήταν, σε πολύ μεγάλο βαθμό, δουλειά του συγκεκριμένου σχεδιασμού και ταυτόχρονα υποπαράγωγο της ασαφούς γραμμής της οργάνωσης που έφερε τη διάσπαση του κόμματος των Μαύρων Πανθήρων, μία διάσπαση για τις θεωρητικές και πρακτικές αποτυπώσεις της οποίας θα μας μιλήσει και ο Χρίστος.

Η πτέρυγά της που ακολούθησε τον δρόμο του ένοπλου αγώνα, ο Μαύρος Απελευθερωτικός Στρατός πέρασε γρήγορα σε σειρά δράσεων εναντίον της κυβέρνησης και της αστυνομίας της ακολουθώντας την γκεβαρική προσέγγιση του φοκοϊσμού. Εξίσου γρήγορα τα περισσότερα από τα μέλη του φυλακίστηκαν, ενώ μεγάλο μέρος της άλλης πτέρυγας αφομοιώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους Δημοκρατικούς.

Οι δεκαετίες που ακολούθησαν, μαζί με την πτώση των κινημάτων που αμφισβήτησαν εκ των έσω αλλά δεν κατάφεραν να ανατρέψουν για μία σειρά λόγων την ιμπεριαλιστική μηχανή των ΗΠΑ, έφεραν μέσα στις φυλακές, ξεχασμένα για πολλές δεκαετίας, δεκάδες μέλη των μαύρων πανθήρων και του μαύρου απελευθερωτικού στρατού τα οποία αντιμετώπισαν διογκωμένα κατηγορητήρια και πλήρωσαν ακριβά το τίμημα την μη-μετάνοιας. Οι τελευταίοι βρίσκονται ακόμα, μετά από 50 χρόνια μέσα στις φυλακές, ενώ οι περισσότεροι αποφυλακίστηκαν με σοβαρά προβλήματα υγείας όπως ο Τζαλίλ μετά από 49 χρόνια.

Για όλα αυτά θα μας μιλήσει καλύτερα και πιο διεξοδικά ο Χρίστος που εξέδωσε ένα εξαιρετικό και πολιτικά συμπυκνωμένο βιβλίο που καταπιάνεται τόσο μέσα από την περιεκτική και to the point εισαγωγή του όσα και μέσα από τη συλλογή κειμένων του Τζαλίλ με όσα προσπαθήσαμε και εμείς να πιάσουμε σε αυτό το διήμερο.

Ακολουθεί απόσπασμα της “απολογίας” του Τζαλίλ στο δικαστήριο το 1975:

“Είπαμε “όχι άλλο” στην πρέζα του θανάτου που σπρώχνεται στις κοινότητές μας. Είπαμε “όχι άλλο” στα γεμάτα αρουραίους και κατσαρίδες, διαλυμένα και ακατάλληλα κτίρια στα οποία ο λαός μας υποχρεώνεται να μείνει. Είπαμε “όχι άλλο” στην ανισότητα του εκπαιδευτικού στυστήματος στο οποίο τα παιδιά μας υποχρώνονται να συμμετέχουν. Είπαμε “όχι άλλο” στη μισθωτή σκλαβιά”, στη ρατσιστική ανισότητα της εργασίας και στην έλλειψη εργασίας για τους Μαύρους και τους λαούς του Τρίτου Κόσμου που παλεύουν είτε να αποκτήσου και/ ή να διατηρήσουν. Βρισκόμαστε εδώ, επειδή λέμε “όχι άλλο” στον θεσμικό ρατσισμό, στην οικονομική στέρηση και στην κοινωνική υποβάθμιση. Είμαστε εδώ, επειδή είπαμε “όχι άλλο” στην πείνα και στη φτώχεια.

[…]

Αναμβφίβολα, με τη στράτευσή μας σε έναν σκοπό που θα φέρει τη σωτηρία και την απελευθέρωση του λαού μας από τον καταπιεστικό ζυγό της ρατσιστικής καπιταλιστικής κυριαρχίας και εκμετάλλευσης, έναν σκοπό αλήθειας, ισότητας και επαναστατικής δικαιοσύνης, έναν σκοπό ανθρωπιάς και ελευθερίας είμαστε σίγουροι πως θα νικήσουμε.

Το μόνο για το οποίο είμαστε ένοιχοι είναι για το ότι είμαστε άνθρωποι σε μία απάνθρωπη κοινωνία.

Έτσι, θα πω ότι με τη Θέληση του Αλλάχ και τη δύναμη του Λαού, η νίκη θα είναι σίγουρα δική μας.

Όλη η Εξουσία σε εκείνους που τολμούν να διαμελίσουν το κτήνος”.