«Black Hawk», buisness και πολεμικός πυρετός
Την πώληση 35 ελικοπτέρων Black Hawk και άλλου συναφούς πολεμικού εξοπλισμού στην Ελλάδα ύψους περίπου 1,95 δις. δολαρίων ενέκρινε πρόσφατα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Πιο συγκεκριμένα, η κυβέρνηση της Ελλάδας ζήτησε να αγοράσει 35 ελικόπτερα UH-60M Black Hawk, ενώ στο κόστος συμπεριλαμβάνονται σχετικά συστήματα εξοπλισμού όπως κινητήρες, συστήματα προειδοποίησης πυραύλων, συστήματα ασύρματης επικοινωνίας, καθώς και εξοπλισμός εκπαίδευσης, αλλά και η εκπαίδευση του προσωπικού.
Όσον αφορά την εκπαίδευση του προσωπικού, αυτή ανατίθεται απευθείας στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και στην κατασκευάστρια εταιρεία, όπου και θα παρέχουν τεχνική, μηχανική και οποιαδήποτε άλλη υλικοτεχνική υποστήριξη χρειαστεί. Η κίνηση αυτή, έρχεται να επιβεβαιώσει την ολοένα και μεγαλύτερη ανάγκη του ελληνικού κράτους να ενισχύσει την πολεμική μηχανή του αλλά και την ταυτόχρονη, όλο και πιο ενεργή προσδεσή του στο άρμα των ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ μαζί με την συνεπακόλουθη αύξηση της εμπλοκής του στις ιμπεριαλιστικές τους επιδιώξεις. Οι αλλεπάλληλες, δε, συμφωνίες που επισυνάπτει συνεχώς η ελληνική κυβέρνηση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και αφορούν κατά κύρια βάση πολεμικούς εξοπλισμούς και στρατηγικές συνεργασίες, φανερώνει την αγαστή συνεργασία των δύο χωρών με το ελληνικό κράτος να αποτελεί όλο και πιο εμφατικά, ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή.
Όπως εξάλλου αναφέρει και η ανακοίνωση των Ηνωμένων Πολιτειών, «η προτεινόμενη πώληση θα υποστηρίξει τους στόχους εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών, βοηθώντας στη βελτίωση της ασφάλειας ενός ΝΑΤΟϊκού συμμάχου που είναι σημαντικός εταίρος για την πολιτική σταθερότητα και την οικονομική πρόοδο στην Ευρώπη».
Σε μια περίοδο γεωπολιτικών ανακατατάξεων, όπου η πολεμική προετοιμασία εντείνεται και οι οικονομικοί/ εμπορικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, σε μια περίοδο ανοιχτών πολεμικών μετώπων από τη Δύση μέχρι την Ανατολή, όπου νέες περιφερειακές δυνάμεις αναδύονται και νέες συμμαχίες βρίσκονται προ των πυλών, η ανάγκη δημιουργίας ενός διεθνιστικού αντιιμπεριαλιστικού μετώπου είναι η μόνη λύση που μπορεί να διασφαλίσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαών.
Απέναντι στην μιλιταριστική φρενίτιδα των αστικών τάξεων και στη σκαταπατάληση δημόσιου χρήματος για να “χορτάσει” η πολεμική βιομηχανία, απέναντι στην περαιτέρω πολεμική οχύρωση των ιμπεριαλιστών, οφείλουμε να προτάξουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη και την αντιιμπεριαλιστική πάλη.
Να παλέψουμε για τα συμφέροντα μας, συμφέροντα τα οποία μόνο μέσα από τη συνεχή οχύρωση και πάλη της τάξης μας μπορούν να κερδηθούν.