Η ανάπτυξή τους με αίμα είναι βαμμένη..
Νεκρός έπεσε το μεσημέρι του Σαββάτου 42χρονος εργάτης στη μάχη για το μεροκάματο, στη Χαλκίδα.
Συγκεκριμένα, εργάτης ιδιωτικού συνεργείου καταπλακώθηκε, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, απο σιδερένιες πόρτες ενώ πραγματοποιούσε εργασίες σε επιβατηγό/οχηματαγωγό ταχύπλοο σημαίας Κύπρου.
Ξέρουμε ήδη ότι η οποία διερεύνηση του περιστατικού δεν θα καταλήξει, μαγικά, πουθενά, δεν θα αποδώσει ευθύνες, δεν θα αγγίξει καν τις εργασιακές συνθήκες κάτω από τις οποίες σημειώθηκε ο θάνατος του 42χρονου.
Άλλη μια απώλεια της τάξης μας στον μακρύ κατάλογο των θανατηφόρων εργατικών δυστυχημάτων ο οποίος αυξάνεται ραγδαία και παράλληλα με την περίφημη οικονομική ανάπτυξη των “αρίστων”.
Ανάπτυξη η οποία σημαίνει υπερκέρδη για τα αφεντικά, μισθούς αναντίστοιχους με τις ανάγκες μας, εξαντλητικά ωράρια, εργοδοτική αυθαιρεσία, επιχειρηματική ασυδοσία, μηδενικά μέτρα ασφαλείας η έλλειψη των οποίων στοιχίζουν ζωές.
Ανάπτυξη η οποία στηρίζεται στις δικές μας πλάτες, στην υποβάθμιση της εργατικής μας δύναμης, στην κατάργηση των εργατικών μας κεκτημένων, στην υποβάθμιση των ζωών μας στον βωμό του κέρδους του Κεφαλαίου.
Μόνη λύση η συγκρότηση συλλογικών αντιστάσεων σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς, η ανυποχώρητη υπεράσπιση των κεκτημένων μας, η μαχητική διεκδίκηση των προταγμάτων μας.
Δύναμη στην οικογένεια του νεκρού εργάτη, όπως και σε κάθε οικογένεια που βιώνει μια τέτοια άδικη και σκληρή απώλεια στη μάχη για ζωή και αξιοπρέπεια.
Αλληλεγγύη – Αντίσταση – Αγώνας.
Τάξη εναντίον Τάξης.