Για την αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων, την εμπορευματοποίηση της παιδείας, το χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας και τις πολιτικές /συνδικαλιστικές διώξεις των εκπαιδευτικών
Τα τελευταία τρία χρόνια, στα πλαίσια της συνολικότερης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, επιχειρείται να εφαρμοστεί στην εκπαίδευση η λεγόμενη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων. Η αξιολόγηση δεν προωθεί τη βελτίωση της παιδείας και την αντιμετώπιση των διαχρονικών προβλημάτων του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά προβλήματα που πλήττουν το χώρο της εκπαίδευσης. Ενδεικτικά, η φετινή σχολική χρονιά ξεκίνησε με πάνω από 9.000 σχολεία που έχουν χτιστεί την περίοδο 1960 – 1985 στα οποία δεν έχει γίνει ποτέ προσεισμικός έλεγχος. Σχολεία που είναι επικίνδυνα, αφού η συντήρηση και οι επισκευές τους θεωρούνται κόστος για το κράτος και τις κυβερνήσεις. Σχολεία που κλείνουν με την εμφάνιση του πρώτου κρύου, πλημμυρίζουν από την πρώτη βροχή, μένουν χωρίς ρεύμα σε ώρα μαθήματος, με σοβάδες και καταρρεύσεις να απειλούν τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τα χιλιάδες κενά σε εκπαιδευτικούς αντί να καλυφθούν με μόνιμες προσλήψεις, “κουκουλώνονται” με μέτρα όπως συγχωνεύσεις τμημάτων, κατάργηση μαθημάτων ειδικοτήτων, αλλαγές στην παράλληλη στήριξη, αναθέσεις μαθημάτων σε άλλες ειδικότητες, κ.ά.
Η αξιολόγηση έχει στόχο να καταδείξει ως «υπαίτιους» για τα «αδιέξοδα» στο χώρο της εκπαίδευσης τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους ίδιους του μαθητές . Κεντρικός της στόχος είναι η κατηγοριοποίηση των σχολείων, η πλήρης εμπορευματοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης και η υποταγή των εκπαιδευτικών στις επιταγές αυτές υπό τον φόβο των αντιποίνων. Είναι εξάλλου ντιρεκτίβα της Ε.Ε. η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών παροχών και η πλήρης εμπορευματοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών: Υγεία, Παιδεία, Μεταφορές, Στέγαση, Υποδομές κ.α.
Οι εκπαιδευτικοί δίνουν έναν αγώνα με απεργίες και αποχές ενάντια στην αξιολόγηση, για την υπεράσπιση των βασικών εργασιακών μας δικαιωμάτων κόντρα στην εργασιακή επισφάλεια, για την υπεράσπιση όλων των παιδιών στην μόρφωση, τον οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί επανειλημμένα να κάμψει, σέρνοντας τις Ομοσπονδίες και τα σωματεία στα δικαστήρια για να κηρυχθούν παράνομες οι απεργίες . Μάλιστα, με πρόσφατη εγκύκλιο του ΥΠΑΙΘΑ (03/04/2024) προβλέπεται η αντικατάσταση των Διευθυντών/ντριων – Προϊσταμένων σχολικών μονάδων, οι οποίοι/ες αρνούνται να λάβουν μέρος στη διαδικασία αξιολόγησης των εκπαιδευτικών ή/και μελών ΕΕΠ-ΕΒΠ ή, εν γένει, με τη στάση τους παρακωλύουν τη διαδικασία της αξιολόγησης. Επιπλέον το τελευταίο διάστημα έχει στηθεί μια βιομηχανία πολιτικών και συνδικαλιστικών διώξεων απέναντι σε εκπαιδευτικούς, οι οποίοι κατηγορούνται σε πειθαρχικό ή ακόμα και ποινικό επίπεδο είτε για τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις του κλάδου τους, είτε για την άρνησή τους να κάνουν τηλεκπαίδευση, είτε ακόμα και με φρονηματικού τύπου κατηγορίες για την έκφραση της πολιτικής τους άποψης και την ευρύτερη πολιτική και κοινωνική τους δράση.
Από την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών, την ενίσχυση του εξεταστικοκεντρικού μοντέλου στα σχολεία με την εισαγωγή νέων εξετάσεων (βλ. PISA) και την εντατικοποίηση των σπουδών, μέχρι και τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν πρόσφατα για την επαγγελματική εκπαίδευση και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, επιχειρείται μια συνολικότερη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Μια αναδιάρθρωση που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς και στοχεύει στην υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας και την μεταρρύθμιση της κατανομής του εργατικού δυναμικού πάνω στις νέες ανάγκες της αγοράς εργασίας. Μια αναδιάρθρωση πλήρως εναρμονισμένη με τις κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης για εμπορευματοποίηση της παιδείας και τη μετατροπή της σε ένα στείρο πεδίο κερδοφορίας για τους κεφαλαιοκράτες.
Η υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας και των βασικών εργασιακών μας δικαιωμάτων, όπως αυτό της απεργίας είναι υπόθεση όλων μας. Γι’ αυτό εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εκπαιδευτικών. Κόντρα στις αντεργατικές, αντικοινωνικές και αντιεκπαιδευτικές πολιτικές τους, οφείλουμε να υπερασπιστούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και τους αγώνες για δημόσια, δωρεάν & ποιοτική παιδεία για όλο τον λαό.
