Διαδήλωση αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης | Θεσσαλονίκη, Τρίτη 18 Ιουνίου στις 19.00 στο Άγαλμα του Βενιζέλου

Ενάντια στην Ισραηλινή κατοχή και την γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού

Από τις 7 Οκτωβρίου με την εκδήλωση της επιχείρησης αντεπίθεσης “Καταιγίδα Al Aqsa” η Παλαιστινιακή Αντίσταση, ο ίδιος ο Παλαιστινιακός Λαός, μάχεται με αμείωτη ένταση και επιμονή ενάντια στη κατοχή του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ. Κατοχή η οποία, 75 χρόνια τώρα, με τη στήριξη των δυτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, μεταφράζεται σε αποικιοκρατικές τακτικές με διωγμούς Παλαιστινίων, συνεχείς εποικισμούς, στέρηση βασικών αγαθών και αναγκών (πρόσβαση σε πόσιμο νερό, τρόφιμα,φάρμακα, ρεύμα-ενέργεια, ελεύθερες μετακινήσεις κ.α), δολοφονικές επιθέσεις σε αμάχους, αρπαγές-απαγωγές και αυθαίρετες φυλακίσεις Παλαιστίνιων.

Συνθήκη η οποία έχει μετατρέψει τη Λωρίδα της Γάζας σε μια τεράστια ανοιχτή φυλακή όπου 2.500.000 Παλαιστίνιοι ζουν κάτω από τις μπότες του Ισραηλινού στρατού κατοχής, υπό τη συνεχή αμφισβήτηση του δικαιώματος στη ζωή, στην αξιοπρέπεια, στην ελευθερία και στην αυτοδιάθεση.

Η αδυναμία του Ισραήλ να επιτύχει τους στρατηγικούς, υλικούς και πολιτικούς, στόχους του πολέμου που διεξάγει απέναντι στις οργανώσεις της αντίστασης και η δύσκολη θέση στην οποία έχει έρθει αντιμετωπίζοντας τόσο εσωτερικά προβλήματα όσο και τη σταδιακή ανατροπή διεθνών συμφωνιών και συσχετισμών που υπήρχαν υπέρ του, έχουν πυροδοτήσει έναν ατελείωτο κύκλο βαρβαρότητας στη Γάζα, στη Ράφα, στη Δυτική Όχθη σε κάθε σημείο της κατεχόμενης Παλαιστινιακής γης. Κύκλος που έχει επιφέρει μέχρι στιγμής ανελέητους βομβαρδισμούς με περίπου 40.000 νεκρούς Παλαιστίνιους, ενώ ταυτόχρονα επιφέρει τη σταδιακή εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων ακόμα αποκλείοντας τη πρόσβασή τους σε τρόφιμα και φάρμακα.

Οι ιμπεριαλιστές είναι οι οι φονιάδες των λαών και η ελληνική αστική τάξη είναι συνένοχη

Από την άλλη, η Δύση, που όλα τα προηγούμενα χρόνια -αν δεν ήταν άμεσος συνεργός –σιωπούσε εκκωφαντικά στα συνεχόμενα εγκλήματα του σιωνιστικού κρατους, αυτή τη στιγμή συστρατεύεται στη καταδίκη της Παλαιστινιακής αντίστασης, ενώ οι ΗΠΑ έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να στείλουν στρατιωτική βοήθεια στη βάση της σαθρής ιμπεριαλιστικής επιχειρηματολογίας περί δικαιώματος στην “αυτοάμυνα” που προσπαθεί να διαγράψει από τη συλλογική μνήμη των λαών του πλανήτη 8 δεκαετίες πολύμορφης κατοχικής βίας απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό. Ένα δικαίωμα που όλα αυτά τα χρόνια του επιτρέπει να σκοτώνει αμάχους, να βομβαρδίζει νοσοκομεία και σχολεία, να κρατά σε ομηρία τους κατοίκους της Γάζας ελέγχοντας την πρόσβασή τους σε βασικά αγαθά, τις επικοινωνίες τους, την τροφοδοσία τους, το ρεύμα τους και το νερό τους, αποκλείοντας τους από οποιαδήποτε ανθρωπιστική βοήθεια. Πιο συγκεκριμένα και όσον αφορά το ελληνικό κράτος, παραμένει πιστό στην εθελόδουλη σύνδεση του με το ΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο και την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών επιδιώξεωντων ΗΠΑ. Μετατρέπει τον ελλαδικό χώρο σε προκεχωρημένο φυλάκιο του δυτικού ιμπεριαλισμού παραχωρώντας εθνικές υποδομές (λιμάνια, αεροδρόμια, οδικά/σιδηροδρομικά δίκτυα, στρατιωτικές βάσεις), για στάθμευση ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, μεταφορά πολεμικού υλικού σε ενεργά μέτωπα (Ουκρανία, Παλαιστίνη) και πραγματοποιεί κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, όπως η “Τακτική Άσκηση Μετά Στρατευμάτων” (ΤΑΜΣ), «Olympic Cooperation -23»(«Ολυμπιακή Συνεργασία – 23»). Στα πλαίσια πιστής εφαρμογής της ΝΑΤΟϊκής πολιτικής το ελληνικό κράτος επιλέγει την ενεργή στήριξη των εγκλημάτων του κράτους του Ισραήλ ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης, στέλνοντας μάλιστα φρεγάτες στο πλευρό αμερικανικών αεροπλανοφόρων και πολεμικών πλοίων τόσο στην Ν/Α Μεσόγειο όσο και στην Ερυθρά Θάλασσα για την οποία μάλιστα διεκδίκησε και κέρδισε αναβαθμισμένο ρόλο εμπλοκής στις πολεμικές επιχειρήσεις που γίνονται στην περιοχή για τα εμπορικά συμφέροντα της ντοπιας αστικής τάξης. Ο διοικητικός ρόλος της Ελλάδας στον πόλεμο, αυτή τη φορά για λογαριασμό ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΕΕ αλλά και του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, και συγκεκριμένα η μετατροπή της Λάρισας σε επιχειρησιακό στρατηγείο κατά των Χούθι, αποτελεί σκαλοπάτι της πολεμοκάπηλης στρατηγικής της. Τα τελευταία χρόνια οι οικονομικές και ενεργειακές συμφωνίες (ενεργειακή σύνδεση Ελλάδα-Κύπρου-Ισραήλ), οι αμυντικές συμφωνίες (αγορές οπλικών συστημάτων, κοινές στρατιωτικές ασκήσεις κ.α.), η διαμόρφωση ευνοϊκών συνθηκών για τη διείσδυση και ενίσχυση του Ισραηλινού κεφαλαίου μέσω της προσέλκυσης Ισραηλινών επενδύσεων στους τομείς των κατασκευών, της αγοράς κατοικίας, του τουρισμού και της ναυτιλίας, βάζουν τις βάσεις της περίφημης Ελληνο-Ισραηλινής φιλίας. Μια “φιλία” η οποία εξαργυρώνεται σε αυτή τη συγκυρία όπου οι Ισραηλινές δυνάμεις έχουν εισβάλλει στην Γάζα, με δηλώσεις πολιτικής στήριξης του Ισραήλ από την Ελληνική κυβέρνηση, με αποστολή στρατιωτικού υλικού, με διευκολύνσεις μεταφοράς Ισραηλινών εφέδρων, με αποστολή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων – πλοίων στην περιοχή ως μέρος ΝΑΤΟϊκής δύναμης επιτήρησης και αποτροπής, με την παραχώρηση βάσεων και λιμανιών για τον ελλιμενισμό ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, με την επαίσχυντη αποχή της Ελλάδας από την ψηφοφορία του ΟΗΕ για κατάπαυση του πυρός.

Η ευθύνη των λαών και τα καθήκοντα των οργανωμένων δυνάμεων

Η ενεργή συμμετοχή της δικής μας αστικής τάξης στη σφαγή του λαού της Παλαιστίνης σηματοδοτεί και τα καθήκοντα όσων θέλουν έμπρακτα να σταθούν στο πλευρό του: Αποτελεί λοιπόν ανάγκη και χρέος το να αγωνιστούμε για την απεμπλοκή της χώρας από όλα τα ενεργά πολεμικά μέτωπα, για την ακύρωση των οικονομικών και πολεμικών συμφωνιών με το Ισραήλ, με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, για να πάρουν άμεσα πόδι όλες οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ που έχουν κατακλύσει την ελληνική επικράτεια. Να αγωνιστούμε για να σταματήσει άμεσα η Λάρισα να είναι το στρατηγείο στην επιχείριση “ΑΣΠΙΔΕΣ” της ΕΕ, για να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που που βρίσκονται εκτός συνόρων, αλλά και για την έξοδο της χώρας τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΝΑΤΟ, ως βήματα, προϋποθέσεις και στόχους που είναι διαλεκτικά συνδεδεμένοι με την ανατροπή του ιμπεριαλιστικού και καπιταλιστικού συστήματος, της αστικής εξουσίας, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Στόχοι που, εκτός από διεθνιστικό προλεταριακό καθήκον, εμπερικλείουν και προασπίζονται τα υλικά ταξικά μας συμφέροντα. Στόχοι που, όπως είχαμε ξαναπεί, προστατεύουν την εργατική τάξη και τον λαό από πιθανά αντίποινα σε περίπτωση γενίκευσης των πολέμων που δεν έχουμε επιλέξει πως θα δώσουμε και στους οποίους όμως συμμετέχουμε βάσει των επιλογών της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία. Στόχοι που μπορούν να “κόψουν” δισεκατομμύρια από τις πολεμικές βιομηχανίες και να τα δώσουν στην κάλυψη βασικών κοινωνικών αναγκών αλλά και στόχοι που συνδέονται διαλεκτικά με την ανατροπή αυτής καθ’ αυτής της αστικής εξουσίας που μας βυθίζει στη φτώχεια μέσω της ακρίβειας, που μας ξεζουμίζει όλο και πιο εντατικοποιημένα και χωρίς δικαιώματα στη δουλειά, που ιδιωτικοποιεί και κερδοσκοπεί πάνω σε κάθε μας ανάγκη, την ενέργεια, το νερό, την υγεία, τις μετακινήσεις, την μόρφωσή μας, που μας κοστολογεί όλο και πιο φτηνά και μας πεθαίνει κυριολεκτικά στο όνομα της “εθνικής ενότητας” και της “ανάπτυξης” της κερδοφορίας της, στα τρένα, στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στους χώρους δουλειάς, στα αστυνομικά μπλόκα.

Ο ταξικός και λαϊκός αγώνας καθώς και η διεθνιστική αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης, στον λαό της Υεμένης, στους λαούς της Αφρικής και της Νέας Καληδονίας που βιώνουν την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και βρίσκουν το σθένος να αντισταθούν, έχουν τρόπους να εκφραστούν και να εκδηλωθούν ενιαία. Και τους τρόπους αυτούς, μόνο εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες, μπορούμε να τους εντοπίσουμε και να τους μετατρέψουμε σε ύλη, σε οργάνωση, σε αγώνα, όπως εμφατικά ανέδειξε το σωματείο της ΕΝΕΔΕΠ που αντέδρασε και ακύρωσε στην πράξη, υπό τον φόβο της ανακοινωμένης κινητοποίησής του, την άφιξη πλοίου το οποίο συμμετέχει στην μεταφορά πολεμικού υλικού στο Ισραήλ, στο λιμάνι του Πειραιά πριν λίγες ημέρες.

Όσο οι λαοί της περιφέρειας που σηκώνουν το κεφάλι στον ιμπεριαλισμό πολλαπλασιάζονται, γίνεται όλο και πιο φανερό πως από την εξίσωση των επαναστάσεων της εποχής μας λείπει πλέον μόνο ο παράγοντας “εχθρός λαός”, ο λαός που αρνείται να πεινάει και να σιωπά, ο λαός που αρνείται να λογίζεται σαν πειθήνιο κρέας για οβίδες για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών του, ο λαός που οργανώνεται και δρα. Αυτό οφείλουμε και αυτό πρέπει να τολμήσουμε να γίνουμε κηρύττοντας “πόλεμο στον πόλεμο”, αυτή τη φορά από τα μετόπισθεν.

Να πάρουμε φωτιά από τη φωτιά που έχει ανάψει ο αδούλωτος λαός της Παλαιστίνης και η οποία εξαπλώνεται σε όλο τον πλανήτη, να αναβαθμίσουμε τον συντονισμό των κινηματικών δυνάμεων, τους ποιοτικούς και τους ποσοτικούς όρους που εκδηλώνεται το αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στα μετόπισθεν της Δύσης.

Νίκη στον δίκαιο και επίμονο αγώνα που διεξάγει ο αδούλωτος λαός της Παλαιστίνης!

Αλληλεγγύη στον λαό της Υεμένης και σε όλους τους λαούς του πλανήτη που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό!

ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ!

Όλοι και όλες στη διαδήλωση αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης

Τρίτη 18 Ιουνίου στις 19.00 στο Άγαλμα του Βενιζέλου

Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση | diapyros.net