Για την πολεμική προπαρασκευή της ΕΕ, τις αναδιατάξεις στο εσωτερικό της & τα καθήκοντα που ανοίγονται μπροστά μας

Οι διαβουλεύσεις ανάμεσα στα αστικά κράτη της Ευρώπης τον τελευταίο καιρό, με αφορμή την επικοινωνία Τραμπ – Πούτιν και τις εξελίξεις στον Ουκρανορωσικό πόλεμο, καταδεικνύουν ότι οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές επιδιώκουν να μπουν σε τροχιά πολέμου. Ως κομβικός στρατηγικός στόχος της ΕΕ, τίθεται η στρατιωτική της απεξάρτηση από τις ΗΠΑ. Στις τελευταίες διαβουλεύσεις των δυτικών αστικών κρατών, δεν παρευρέθει κανένας πολιτικός εκπρόσωπος των ΗΠΑ, πράγμα το οποίο είχε να συμβεί από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τώρα που τα ρήγματα ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, έχουν βαθύνει, μετά την εκλογή Τραμπ, ο Μακρόν τόνισε ότι θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην Ουκρανία.

Οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν μια μεγάλη γεωπολιτική κρίση μετά την επιλογή του Τραμπ να προβεί σε άμεσες διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν. Η ΕΕ βασιζόμενη στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό σχηματισμό που έχει συγκροτήσει με το κράτος των ΗΠΑ, πόνταρε στην ενδεχόμενη νίκη της στο Ουκρανορωσικό πολεμικό μέτωπο και την ωφέλεια της από την μοιρασιά της λείας. H ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν θα τους αποκόψει από τη λεηλασία των φυσικών και ορυκτών πόρων που ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός πρόκειται να εκμεταλλευτεί μέσα από την αποικιακού τύπου συμφωνία με το καθεστώς Ζελένσκι. Ο Πούτιν έχει επίσης υποσχεθεί στους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα εντός της Ρωσίας και της επικράτειας που κατέχει στην Ανατολική Ουκρανία και περιέχει το 40% των σπάνιων γαιών της Ουκρανίας.

Η κρίση για τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, με αφορμή τις τρέχουσες εξελίξεις από τον πόλεμο στην Ουκρανία, προκύπτει και με βάση την στρατιωτική τους εξάρτηση από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ. Εδώ και δεκαετίες τα αστικά κράτη της Ευρώπης, δαπανούν υπέρογκα ποσά, για την ανάπτυξη της στρατιωτικής τους δύναμης, μέσω του πολιτικοστρατιωτικού ιμπεριαλιστικού σχηματισμού του ΝΑΤΟ, στο οποίο τιμονιέρης είναι το κράτος των ΗΠΑ. Τα περισσότερα αστικά κράτη της Ευρώπης, με εξαίρεση το γαλλικό κράτος, βασίζονται στην πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ, όσον αφορά τα πιο προηγμένα οπλικά συστήματα και πολεμικά οχήματα. Κάποια από αυτά είναι τα μαχητικά αεροσκάφη, τα συστήματα αεράμυνας και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Μια μελέτη του Ινστιτούτου Bruegel and Kiel για την Παγκόσμια Οικονομία, εκτιμά ότι οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις θα πρέπει να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες κατά 250 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, ή το ΑΕΠ της ΕΕ να αυξηθεί κατά 1,5%, για να αντισταθμίσουν την αμερικανική απόσυρση στρατιωτικών πόρων προς την Ευρώπη.

Οι ιμπεριαλιστές της Ευρώπης προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις απαιτούμενες στρατιωτικές τους ανάγκες, θα πρέπει να μετασχηματίσουν ένα μέρος του βιομηχανικού κλάδου, σε πολεμική βιομηχανία ευρείας κλίμακας. Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης, ανέδειξε ότι τα ευρωπαϊκά κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ υπερδιπλασίασαν τις εισαγωγές στρατιωτικού εξοπλισμού κατά την περίοδο 2020-2024 σε σύγκριση με τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Το 64% των συνολικών εισαγωγών την περίοδο 2020 – 2024, προέρχονταν από τις ΗΠΑ, σε αντίθεση με την περίοδο 2015 – 2019, που ήταν 52%.

Προκειμένου να θωρακιστούν στρατιωτικά τα αστικά κράτη της ΕΕ και να υλοποιηθούν τα σχέδια των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, η εργατική τάξη της Ευρώπης πρόκειται να υποστεί μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα συμφέροντα και τις ανάγκες της από τον κόσμο του Κεφαλαίου. Η κυβέρνηση της Γερμανίας συζητά ήδη την απόκτηση ενός πακέτου αξίας τουλάχιστον 1 τρισεκατομμυρίου ευρώ για τον στρατιωτικό επανεξοπλισμό και τον εκσυγχρονισμό των υποδομών ώστε η χώρα να είναι έτοιμη για πόλεμο. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula Von der Leyen παρουσίασε ένα πακέτο μέτρων με στόχο την επένδυση 800 δισ. ευρώ σε στρατιωτικές δαπάνες, συμπεριλαμβανομένων 150 δισ. ευρώ σε δάνεια που παρέχονται από την ΕΕ και χαλάρωση των κανόνων για το χρέος που αναμένεται να διευκολύνει τις επενδύσεις ύψους 650 δισ. ευρώ από τα κράτη μέλη της ΕΕ.

Η Κομισιόν πέντε μέρες πριν, παρουσίασε και τη Λευκή Βίβλο για την Άμυνα. Ένα εγχειρίδιο πολέμου για την στρατιωτική θωράκιση της ΕΕ και την στροφή της στην πολεμική οικονομία. Σε μια περίοδο όξυνσης των ενδοιμπεριαλιστικών και διακρατικών ανταγωνισμών, όπου οι εστίες του πολέμου πυκνώνουν σε διάφορα μήκη και πλάτη της υφηλίου, όπου το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα βρίσκεται σε βαθιά δομική κρίση, η πολεμική προπαρασκευή των ιμπεριαλιστικών σχηματισμών και των αστικών τους κρατών είναι αναγκαία περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Η ΕΕ στην Λευκή Βίβλο της για την Άμυνα, υπερτονίζει την αναγκαιότητα αύξησης των πολεμικών δαπανών για την ενίσχυση της στρατιωτικής βιομηχανίας απέναντι σε κάθε ενδεχόμενη εξωτερική ”απειλή”. Είναι εγγεγραμμένο στο DNA του κεφαλαιοκρατικού συστήματος παραγωγής, όταν βρίσκεται σε κρίση, να προετοιμάζεται για πόλεμο, έτσι ώστε να επανεκκινήσουν τα γρανάζια της κερδοφορίας. Οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ, καταγράφοντας στη Λευκή Βίβλο την κρισιμότητα της έκβασης του Ουκρανορωσικού πολέμου και την πολεμική εμπλοκή της, σε διάφορα σημεία του κόσμου ”Από την Αρκτική έως την Βαλτική, στη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική”, εκφράζει την αναγκαιότητα διαμόρφωσης νέων συμμαχιών μετά τις ισχυρές ρηγματώσεις που έχουν προκύψει στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ.

Μοναδική λύση για την παρεμπόδιση της πολεμικής προπαρασκευής των αστικών κρατών και την αποφυγή ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου, βρίσκεται στην ίδια την πάλη των λαών. Η άμεση συγκρότηση ενός αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού – διεθνιστικού κινήματος, το οποίο μέσω της δράσης του θα βάζει στο στόχαστρο τις πολεμοκάπηλες κινήσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και θα παλεύει για τη συναδέλφωση των λαών, αποτελεί επιτακτική ανάγκη στο σήμερα. Ένα τέτοιο κίνημα οφείλει να αποτελεί σάρκα από τη σάρκα της εργατικής τάξης και να προασπίζεται τα συμφέροντα, τις ανάγκες και τις ελευθερίες της, απέναντι στις αστικές πολιτικές των υπέρογκων πολεμικών δαπανών για τα εξοπλιστικά προγράμματα και τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις μεταξύ των αστικών κρατών. Ταυτόχρονα, οφείλει να βάζει στο στόχαστρο την εθνικιστική ντόπα και την ρατσιστική υστερία που καλλιεργείται και διαχέεται μεθοδικά από τους εκφραστές του αστικού συστήματος στις τάξεις των πληβειακών στρωμάτων για να λειαίνει τις υφιστάμενες ταξικές αντιθέσεις και να υπονομεύει τον ταξικό ανταγωνισμό.

Ένα τέτοιο αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα οφείλει να συνδεθεί και με το κίνημα αλληλεγγύης στους λαούς της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, της Υεμένης και της Συρίας, απέναντι στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ και το σιωνιστικό κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ. Η μόνη προοπτική για τους λαούς απέναντι στη μέγγενη των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, βρίσκεται στην ίδια τους την διεθνιστική ταξική και αντιιμπεριαλιστική πάλη για την αποδέσμευση τους από τις πολιτικοστρατιωτικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις των αστικών τους κρατών και την αυτοτελή τους δράση απέναντι στις αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές των αστικών τους τάξεων.