[Θεσσαλονίκη] Παρέμβαση στον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος πραγματοποιήθηκε από μέλη του Διαρκή Αγώνα για την ταξική απελευθέρωση και συντρόφους – συντρόφισσες εν όψει απεργίας 9/4

[Θεσσαλονίκη] Παρέμβαση στον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος πραγματοποιήθηκε από μέλη του Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση και συντρόφους – συντρόφισσες ενόψει του εργοδοτικού εκφοβισμού και τρομοκρατίας στους χώρους εργασίας για τη συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργίακες κινητοποιήσεις.

Η απεργία της 28ης Φλεβάρη αποτέλεσε μια ιστορική στιγμή για το εργατικό, λαϊκό κίνημα της Ελλάδας, καθώς σημειώθηκαν τεράστιες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις σε πάνω από 190 πόλεις της χώρας. Χιλιάδες εργαζόμενοι και εργαζόμενες, νέοι, φοιτητές, φοιτήτριες, άνεργοι και εργάτριες κινητοποιήθηκαν και πλημμύρισαν τους δρόμους απαιτώντας δικαιοσύνη για το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και διεκδικώντας μία καλύτερη ζωή με αξιοπρέπεια απέναντι στην βαρβαρότητα που επιβάλλει η καπιταλιστική κανονικότητα.

Πολλοί από τους εργάτες και τις εργαζόμενες, μάλιστα, έκαναν για πρώτη φορά και το απεργιακό βήμα και κατέβηκαν στον δρόμο, αψηφώντας τον εκφοβισμό που επιχείρησε να επιβάλλει η εργοδοσία, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στον δημόσιο τομέα. Γιατί δεν ήταν λίγα τα περιστατικά εργοδοτικής τρομοκρατίας που καταγγέλθηκαν το προηγούμενο διάστημα για τη συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις.

Στο Ηράκλειο, το Εργατικό Κέντρο ανέδειξε περιπτώσεις όπου εργοδότες απαιτούσαν από τους εργαζόμενους να υπογράψουν εξώδικες δηλώσεις για να μη συμμετάσχουν στην απεργία, ενώ στην Πάτρα εργαζόμενη απολύθηκε επειδή εξέφρασε την πρόθεσή της να συμμετάσχει στην κινητοποίηση. Αντίστοιχα, δύο μόλις μέρες μετά τη μαζική απεργία της 28ης Φλεβάρη, η εργοδοσία στη «Χ. Μαραβέας & Συνεργάτες Ι.Κ.Ε.» απέλυσε εκδικητικά εργαζόμενη για τη συμμετοχή της, όπως συνέβη και στη Βιομηχανία Ζωοτροφών Ηπείρου «Σίντου ΒΙΟΖΩΗΣ Α.Ε.», όπου η αυθαίρετη και παράνομη απόλυση ανακλήθηκε μετά από παρέμβαση συνδικαλιστών.

Την ίδια στιγμή που ακόμα και στο δημόσιο ξεπηδούν αντίστοιχα περιστατικά με το Υπουργείο Παιδείας να θέτει σε δυνητική αργία την εκπαιδευτικό Χρύσα Χοτζόγλου λόγω της συμμετοχής της σε κινητοποιήσεις ενάντια στην αξιολόγηση και την ενεργή συνδικαλιστική της δράση.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η εργοδοσία επιχειρεί να φιμώσει και να καταστείλει τις συλλογικές διεκδικήσεις και την οργάνωση των εργαζομένων και των εργατριών. Δεν ξεχνάμε άλλωστε τα αδιανόητα περιστατικά εν μέσω προεκλογικής περιόδου, με την επίσκεψη του Άδωνη Γεωργιάδη σε ασφαλιστική εταιρεία, όπου τα μεγαλοστελέχη πίεζαν εκβιαστικά τους εργαζομένους να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία αφήνοντας υπονοούμενα για εκδικητική μεταχείριση.

Παράλληλα, οι εργοδοτικές δολοφονίες αυξάνονται κατακόρυφα με τα μέσα αυτοπροστασίας των εργαζομένων να εκλείπουν διαρκώς και τις συνθήκες εργασίας να δυσχεραίνουν. Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με την ΟΣΕΤΕΕ (Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος) από τις αρχές του 2025 παρατηρείται νέο αρνητικό ρεκόρ με 40 θανάτους και 53 σοβαρούς τραυματισμούς εν ώρα εργασίας. Αριθμοί που στην πραγματικότητα αυξάνονται περαιτέρω αν αναλογιστούμε και τα αδήλωτα, (εκβιαστικά ή αναγκαστικά), ατυχήματα που συμβαίνουν καθε μέρα.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση μας κοροϊδεύει δίνοντας μας ψίχουλα με τον κατώτατο μισθό να αυξάνεται σε ακραία μικρότερο βαθμό από τις αυξήσεις του πληθωρισμού. Μάλιστα, έχει σημασία να αναφερθεί πως η αύξηση του δεν ξεπερνάει το 6%, κάτι το οποίο επιδίωκαν οι εργοδοτικές ενώσεις. Χαρακτηριστικά, ο Πρόεδρος του Επαγγελματικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά, Βασίλης Κορκίδης αναφέρει πως “η αύξηση του κατώτατου μισθού είναι στα πλαίσια των εργοδοτικών δυνατοτήτων μας” ζητώντας παράλληλα νέες μειώσεις των ασφαλιστικών εισφορών, διαχρονική διεκδίκηση της αστικής τάξης που έχει φέρει τα ασφαλιστικά ταμεία σε οριακό σημείο. Έτσι, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο, ότι η κυβέρνηση νομοθετεί κατ’ εντολή των Βιομηχάνων και της ΕΕ. Όσο τα εισοδήματά μας μειώνονται από την ακρίβεια, η αστική τάξη επιβάλλει, μέσω της κυβέρνησής της, μισθούς-ψίχουλα ενώ φροντίζει να νομοθετεί για να περιφρουρήσει και να θωρακίσει την κερδοφορία της και τα επόμενα χρόνια.

Η ψήφιση του νόμου για τον κατώτατο μισθό τον προηγούμενο Δεκέμβρη, μονιμοποιεί μια διαδικασία-κοροϊδία, όπου οι «κοινωνικοί φορείς» προτείνουν και ο Υπουργός αποφασίζει τους μισθούς, με βάση πάντα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και της εργοδοσίας. Μάλιστα, θεσμοθετούν από το 2027 και «αλγόριθμο» για τον υπολογισμό του μισθού, για να ντύσουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση με δήθεν επιστημονικό περιτύλιγμα και προσπαθώντας μάταια, να καταργήσουν τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης για πραγματικές αυξήσεις των μισθών που να μπορούν να καλύπτουν το σύνολο των αναγκών μας και όχι να μας κρατάν καθηλωμένους στην ανέχεια και στην καθημερινή μάχη για την επιβίωση με το εισόδημα να εξαντλείται στις πρώτες 20 ή 25 ημέρες κάθε μήνα. Έτσι, η διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων αποδυναμώνεται, ενώ παράλληλα στόχος είναι η αποσυσπείρωση και η απονέκρωση των σωματείων.

Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν τυχαία περιστατικά, καθώς έρχονται σε μια περίοδο μετά την ψήφιση αντεργατικών νόμων με χαρακτηριστικό τον νόμο Χατζηδάκη, με την προσπάθεια ποινικοποίησης της απεργίας, την επίθεση στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, καθιστώντας δυσκολότερη τη λειτουργία τους και την εκπροσώπηση των εργαζομένων, και την άγρια καταστολή των εργατικών κινητοποιήσεων. Είναι αποτέλεσμα της συνολικότερης στρατηγικής του κεφαλαίου και του κράτους του, που επιχειρεί να καταστείλει κάθε συλλογική διεκδίκηση, να σπάσει την οργανωμένη πάλη, να διαλύσει τα ταξικά σωματεία και τους συνδικαλιστικούς φορείς. Γιατί θέλουν εργάτες και εργάτριες σιωπηλούς, φοβισμένες, αναλώσιμους.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα μπορούν να κατακτήσουν μια καλύτερη ζωή, μόνο αν συνειδητοποιήσουν μαζικά ότι τα συμφέροντα τους συγκρούονται με αυτά των αφεντικών τους. Μόνο αν οργανωθούν και απαιτήσουν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που να καλύπτουν το κόστος ζωής, και συλλογικές συμβάσεις που θα εξασφαλίζουν τα δικαιώματα και το ωράριο τους. Αυτή τη μάχη ούτε θέλουν ούτε μπορούν να την οργανώσουν οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που αποτελούν συμμάχους των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας. Σε αυτή τη μάχη μπορεί να μπει μπροστά μονάχα το μαχόμενο εργατικό κίνημα, με τη συμμετοχή της ίδιας της εργατικής τάξης.

Το παράδειγμα της 28ης Φλεβάρη οφείλει να ανοίξει τον δρόμο για τις επόμενες απεργίες. Για την 9η Απρίλη, για να διεκδικήσουμε μία ζωή που θα μπαίνει πάνω από τα κέρδη τους με μισθούς που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας, μία ζωή με αξιοπρέπεια. Για να σπάσουμε τον τσαμπουκά των αφεντικών και να στήσουμε ταξικά αναχώματα στην αισχροκέρδιά τους. Για να τους δείξουμε ποιος είναι αυτός που πρέπει να φοβάται τη δύναμη της οργάνωσης των εργαζομένων.

Γιατί οι αγώνες για ζωή και αξιοπρέπεια δεν μπορούν να πνιγούν με απολύσεις, τρομοκρατία ή καταστολή.

Μέσα από τη συλλογική πάλη και την οργάνωση της τάξης μας, να ανατρέψουμε τον φόβο, να οργανώσουμε την ταξική αντεπίθεση και την λαϊκή αυτοάμυνα.

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΕ ΤΟΝ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ!

• Πραγματικές αυξήσεις που να καλύπτουν το κόστος ζωής.
• Ανατροπή του νόμου-κοροϊδία για τον κατώτατο μισθό.
• Συλλογικές Συμβάσεις που να εξασφαλίζουν μόνιμη και σταθερή δουλειά.
• Κάτω η πολιτική της ακρίβειας και των αυξήσεων στα βασικά λαϊκά αγαθά και στα τιμολόγια.
• Δωρεάν εκπαίδευση, υγεία, μεταφορές για τους εργαζόμενους. Δραστική μείωση του κόστους στέγασης.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΑΠΡΙΛΗ!

Διαρκής Αγώνας ★ για την ταξική απελευθέρωση
mail επικοινωνίας: diarkis-agonas@riseup.net | da-athens@riseup.net (Αθήνας) | da-thess@riseup.net (Θεσσ/νικης)

Ακολουθεί βίντεο από την παρέμβαση: